Ikarus’un Hikayesi

Yükselişi hissettiğinde bile ölümü beklemek… Tutkunun ve sınırların insandaki tezahürü...
İkarus’un düşüşü adlı hikaye Yunan mitolojisinde ki en popüler efsanelerden biri olmakla beraber, öğreticiliği ve içinde barındırdığı felsefik ve insana özgü mesajlar ile günümüzde ki insan psikolojisine de birçok farklı bakış açısı ile atıflarda bulunmaktadır. 

Tanrıların heykelini ilk yapan kişi olan ve aynı zamanda Ikarus’un babası olan Daidalos, oldukça başarılı ve yetenekli bir mucittir. Daidalos sahip olduğu bu üstün mucitlik zekası ve yetenekler ile insanların aklına bile gelmeyecek icatlar yapar. Daha sonra yeteneğinin ve sahip olduğu mucitlik zekasının farkında olan Daidalos, kibirli ve kıskanç olması nedeniyle, kendisinden daha iyi bir mucit olduğunu düşündüğü çırağı Talos’u öldürür.

 Kibirden doğan bu olay, Daidalos ve Ikarus’un Atina’dan sürgün edilip Girit’e gönderilmesine sebep olur. Girit’e gönderildikten sonra da kendi yeteneklerini göstermekten yine çekinmeyen Daidalos, Kral Minos’un isteği üzerine Girit adasının zaptedilemeyen yarı insan yarı boğa olan Minotauros adlı Yunan Mitolojisinin en korkutucu canavarlarından birini hapseden labirent şeklinde bir kale inşa eder.

Bu labirentin en önemli özelliklerinden biri ise giren kişinin bir daha asla çıkamayacağı bir şekilde inşa edilmesidir. Bu nedenle adı, içinden çıkılması güç, anlamına gelen labyrnthos’tu. Minotauros Kral Minos’un tanrılar tarafından cezalandırılan karısından dünyaya gelmişti. Bu canavar insanları yiyor ve etrafa dehşet saçıyordu. Her sene bu canavara bir kişi kurban veriliyordu. Yapılan labirent denizin tam ortasında yer alıyordu. Günün birinde Theseus adlı kahraman bir savaşçı Minotauros ile savaşmak ve halkını bu esaretten kurtarmak için Daidalos’un yaptığı kalede canavarla savaşmaya gelir. Theseus labirentte yolunu bulamaz ve Daidalos’tan yardım ister. Daidalos ona Ariadne vasıtasıyla  yolunu daha kolay bulabilmesi için bir ip verir. Bu yöntem ile Theseus Minotauros’u yener. Bunun üzerine oldukça öfkelenen Kral Minos, Daidalos ve oğlu Ikarus’u  denizin ortasındaki o labirente hapseder. Labirentte yalnızca uçan kuşları izleyen Daidalos, bu durumdan ilham alarak oğlu Ikarus’a ve kendine balmumundan kanatlar yapar. Daidalos oğlu Ikarus’a çok yüksekten de çok alçaktan da uçmamasını söyler. Eğer çok yüksekten uçarsa güneş kanatlarını eriteceK, çok alçaktan da uçarsa deniz suyunun nemi kanatları ağırlaştıracaktı.Dengeyi kurması ve ortada uçmas gerekmektedir. Ancak Ikarus uçtuğu an adeta kendisinden geçer. Tanrılara bahşedilmiş bir özellik olan uçmayı, artık kendisi de yapabiliyordur. Bu tanrısal gücün vermiş olduğu ego ile Ikarus daha da fazla yukarı çıkarak uçmaya başlar. En sonunda güneş ısısıyla kanatlar erir ve Ikarus denize düşerek ölür.

Ikarus bu hikayede elindeki gücü kullanamayan ve egosu yüzünden kendi sonunu hazırlayan bir karakterdir. Özgürlüğe doğru uçarken elindekinin kıymetini anlayamamış ve hep daha yükseklere uçmak istemiştir. Onun bu tutkusu sahip olduklarının önüne geçerek ölümü getirmiştir. Bu efsane ile sınırsız bir güç kaynağının varlığının her daim insanlar için var olacağını fakat asıl marifet, bu gücü nasıl kullanılması gerektiğini bilmekte olduğunu bizlere anlatmaktadır. Sahip olduğumuz gücü doğru oranda kullanmalı ve hiçbir zaman kibri ruhumuzda beslememeliyiz.